Al zolang de aarde bestaat is er sprake van een aardmagnetisch veld, oftewel aardstraling. In de volksmond noemt men dit vaak wateraders, maar er zijn ook hartmannlijnen, currylijnen en leylijnen. Voordat de Romeinen vroeger gingen bouwen lieten ze dieren de plek bepalen, want daar waar de koeien en/of schapen het meest gingen grazen was het goed toeven en dus ging men daar bouwen. Ook gingen herders ‘s nachts tussen de schapen slapen want daar was het aardmagnetisch veld neutraal. Ze wisten dit rationeel waarschijnlijk niet te verklaren, maar ze voelde het wel. Dieren voelen deze wateraders haarfijn aan en reageren daar instinctief op door die plekken te mijden.
Slaapt jouw hond ook wel eens op een gekke plek? Of wil hij ook niet graag in zijn mand? Wij mensen zijn rationeel ingesteld, wij kopen een huis, de grootste kamer is voor de ouders en daar komt ons bed te staan. Zelfs als we elke nacht slecht slapen of ‘s-morgensvroeg niet uitgerust wakker worden, dan nog blijven we keer op keer in hetzelfde bed stappen. Een hond zal dat niet doen, want al koop je nog zo’n mooie en dure hondenmand, als deze op een verkeerde plek (boven een waterader) komt te staan, dan zal hij er niet graag in gaan liggen. Dan ligt hij nog liever op de deurmat. Voor ons mensen geldt hetzelfde, ons bed, of dat van onze kinderen kan ook op de verkeerde plek staan. Wat je klachten ook zijn, na een bezoek van Wichelroede Brabant, weet je 100% zeker dat wateraders niet meer de oorzaak zijn van jouw gezondheidsklachten en je bed kan gewoon blijven staan waar het staat.
Wateraders, wat zijn dat nu eigenlijk?
Een waterader is regenwater dat is neergekomen en zich niet via de sloot verplaatst naar een rivier maar is doorgezakt naar een ondergrond en zich door de grond heen verplaatst naar een rivier. Door de lange tijd (eeuwen) dat dit zo gaat is er een voorkeursbaan ontstaan waar dit water door kan. Stel je het voor als een wat grover zandkanaal. Door de stroming geeft het een lading aan de bovengrond, deze is waarneembaar en van invloed op ons gestel.
Wat doen wateraders en aardstralen met je gezondheid?
Het leven bestaat uit trillingen, zoals bijvoorbeeld geluid. Trillingen zijn onzichtbaar. Wateraders en aardstralen zitten diep onder de grond en deze geven een bepaalde trilling door. Het lichaam vangt deze trilling op. Het lichaam is niet gewend aan deze trilling en moet zich daar op instellen. Voor mensen die daar gevoelig voor zijn kost dit veel energie. Kunnen we overdag meer energie opdoen dan we ‘s nachts aan de waterader afgeven, dan zullen we geen negatief effect ondervinden.
Omdat dit zoveel energie kost heeft het lichaam geen of te weinig energie om bijvoorbeeld te herstellen van ziekten en/of operaties, deze personen zijn zonder reden ook vaak moe. Over het algemeen kan worden aangenomen dat volwassenen of kinderen die op een kruising van wateraders liggen vaak problemen hebben met onder andere de blaas, bedplassen, laat zindelijk zijn, koude voeten, huidproblemen, baby’s die veel huilen en/of erg onrustig zijn, nierbekkenontsteking, gewrichtspijnen en zelfs reuma kan hierdoor ontstaan.
Wateraders veroorzaken vaak klachten als men lang op een bepaalde plaats verblijft, dit is ook weer afhankelijk van de persoon zelf. Bijvoorbeeld tijdens het slapen of op onze vaste plaats in de woonkamer. ‘s Nachts in de slaap is ons lichaam 400 keer gevoeliger voor een negatieve uitwerking dan overdag.
In bed wordt doorgaans 6 tot 8 uur doorgebracht en liggend vangen we meer straling op dan staand. Omdat we liggen kunnen we bovendien niet goed aarden, waardoor we de negatieve energie niet kunnen afvoeren. Hierdoor laadt het lichaam de negatieve energie op van de aardstralen.
Het gevolg is dat er zich blokkades vormen in het lichaam op die plaats waar zich een kruising bevindt en daar krijgt men op den duur dan ook klachten, zoals bijvoorbeeld onrustig slapen, ‘s morgens niet goed uitgerust zijn, moeilijk in slaap kunnen komen, vermoeidheid in de benen, krampen, hoofdpijn, astma, bronchitis, depressief etc.
Ben je therapieresistent (geworden)?
De meeste therapieën zijn er op gebaseerd om het lichaam een optimale energiebalans te geven. Doordat wateraders deze energie snel weer opnemen slaan vaak een aantal goede geneeswijzen minder aan doordat het lichaam de energie simpelweg niet of moeizaam kan vasthouden. Deze mensen zijn therapieresistent geworden omdat hun thuisbasis letterlijk en figuurlijk niet in orde is. Het is alsof je iemand een handdoek geeft die nog onder de douche staat. Zodra de energie thuis weer in balans is kan bijvoorbeeld een acupuncturist, homeopaat, osteopaat of bioresonantie therapeut de draad weer perfect oppakken.
Geologische breuken
Als voorwerpen vallen, kunnen ze breken. Ook gesteenten kunnen breken als er grote krachten op inwerken. In de aardkorst waarop wij leven, zijn enorme krachten werkzaam, die veroorzaakt worden door convectiestromen in het binnenste van de aarde. De schijnbaar zo rustige en stabiele aardkorst waarop wij leven, bestaat uit enorme platen, waarop zich de continenten bevinden.
Als ijsschotsen in een rivier bewegen deze grote platen ten opzichte van elkaar(zogeheten plaattektoniek), met snelheden van 1 tot 6 centimeter per jaar. Dat lijkt niet veel, maar bedenk dat deze processen vele miljoenen jaren duren, waardoor deze platen met de erop liggende continenten zich over grote afstanden (duizenden kilometers) verplaatsen.
Net als ijsschotsen in een rivier zijn deze platen met de erop liggende continenten voortdurend met elkaar in botsing. Dit veroorzaakt het grootschalige breken en vervormen van tientallen kilometers dikke gesteentepakketten langs ontelbare barsten en spleten, de zogeheten breuken. De grootte van de breuken varieert van praktisch onzichtbare (millimeter kleine) barstjes tot breuksystemen van duizenden kilometers lengte.
Breuken vormen zwaktezones in gesteente, waarlangs zich gemakkelijk gassen (aardgas) en vloeistoffen (aardolie, water) kunnen verplaatsen. In de Nederlandse ondergrond bevinden zich vele NZ/ZO verlopen breuken, die deel uitmaken van het breuksysteem van de Roerdahlslenk. Dit systeem, dat samenhangt met de Rijndalslenk en Leinedalslenk, is vanaf Zwitserland door Duitsland en Nederland nog over honderden kilometers in NZ-richting in de bodem van de Noordzee te volgen en is goed onderzocht in verband met olie- en gaswinning op de Noordzee.