Aardstralen

Wat meridianen zijn voor het menselijk lichaam, zijn currylijnen, hartmannlijnen en leylijnen voor onze planeet aarde. Het is een energiesysteem dat als een net over de aarde ligt. Soms zijn deze energielijnen zelfs vanuit de lucht, vooral in Peru, heel duidelijk te zien.

Leylijnen

Leylijnen zijn energiebanen die energie rond de aarde transporteren. Waar de leylijnen samen komen zijn ze (extra) krachtig, deze plekken worden leycentra of krachtplaatsen genoemd. Onze voorouders waren bekend met deze krachtige plaatsen. Daarom treft men op de plaats waar een aantal leylijnen elkaar kruisen een kerk of ander oud heiligdom aan. Dit noemt men dan een krachtplek. De meest bekende voorbeelden hiervan zijn Stonehenge in Engeland, Piramides van Gizeh in Egypte, maar ook Lourdes in Frankrijk en de hunebedden in Drenthe.

Maar niet alleen daar. Ieder dorp en stad had in de oude tijden een heilige plaats, in de Middeleeuwen waren dit vooral de kerken en kathedralen, en voor die tijd heilige bomen, tempels, heilige heuvels, enzovoorts. Iedere streek heeft wel één of meer heiligdommen. In de prehistorie, de Middeleeuwen, en in de tijden ertussen, wisten de mensen dat dit plekken waren waar iets bijzonders aan de hand was. Ze wisten bijvoorbeeld van deze plaatsen door bijvoorbeeld het gedrag van dieren dat anders was dan op andere plekken, maar ze wisten het vooral doordat men toen veel gevoeliger was voor energieën dan nu het geval is.

Enkele voorbeelden van krachtplaatsen in Nederland zijn bijvoorbeeld:

De St. Jan in ‘s-Hertogenbosch (onder de toren)
Onze Lieve Vrouwe kerk in Breda (bij het koor)
Het torentje van de minister president in Den Haag

In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, is er niks zo natuurlijks dan wateraders en/of aardstraling. Het is er gewoon en je kunt het zelf ook voelen, alleen zijn we in ons dagelijkse leven vaak te druk en ons simpelweg niet bewust van deze energie.

Sommige mensen zijn zich wel degelijk bewust van de deze energie, maar kunnen het gevoel niet verklaren. Zij ervaren bijvoorbeeld een bepaalde onrust in huis, zijn meer gespannen en sneller geïrriteerd, maar kunnen dit gevoel rationeel niet verklaren.

Tijdens mijn bezoek laat ik zien waar de wateraders lopen en laat ik u persoonlijk voelen wat het verschil in energie is tussen een goede en een slechte plek in uw huis. Op deze manier kunt u zelf (ook) ervaren wat deze negatieve energie met u doet en zult u begrijpen wat dit met uw lichaam doet als u er een hele nacht boven slaapt.

In de moderne wichelroedeliteratuur wordt er, naast de invloed van breuken en wateraders, uitgebreid stilgestaan bij de invloed van de zogeheten ‘netten’. Dit zijn door wichelroedelopers gemeten structuren die over de gehele aarde voorkomen en om die reden in verband worden gebracht met het magnetisch veld van de aarde.

Hartmannlijnen

De Duitse arts E. Hartmann ontdekte het bestaan van smalle (ongeveer 20 cm brede) energiebanen, die elkaar op regelmatige afstanden in zowel noord-zuidrichting als in oost-westrichting opvolgen en met elkaar een netvormige structuur vormen.

De breedte van de mazen van dit net bedragen van noord naar zuid ongeveer 2 meter en van west naar oost ongeveer 2,5 meter. Hartmann ontdekte dat deze netvormige energiestructuur overal op aarde aanwezig is en, in tegenstelling tot de eerder genoemde breuken en wateraders, niet gebonden is aan de geologische samenstelling van de ondergrond. Het is alsof er rondom de aarde een gigantisch energiekleed met een visachtige structuur aanwezig is.

Energie Hartmannlijnen

Nader onderzoek leerde hem dat de gemeten energieën in de netvormige structuren een duidelijke bewegingsrichting hebben. De energieën verplaatsen zich van noordelijke naar zuidelijke richting en van westelijke naar oostelijke richting. Ook ontdekte hij dat de breedte van deze energiebanen niet constant is. Afhankelijk van het weer, het uur van de dag en het jaargetijde zijn de banen smaller of breder.

Op grond van deze eigenschappen vermoedde hij dat deze netvormige structuur een relatie heeft met het aardmagnetisch veld, dat eveneens noord-zuid georiënteerd is. De in dit net aanwezige energieën bestaan volgens Hartmann uit electromagnetische stralingen, afkomstig van de zon en uit de kosmos, die vermoedelijk door het aardmagneet veld gebundeld worden. Vanwege het wereldwijde voorkomen van dit net sprak Hartmann over het Globaalnet. In de radiësthetische literatuur wordt dit net ook aangeduid als Hartmann-net, het eerste Gitternet en het klein orthogonaalnet.

Currylijnen

In dezelfde periode als Hartmann hield ook de Duits-Amerikaanse arts Manfred Curry zich bezig met de invloed van omgevingsinvloeden op de mens. Als bioklimatoloog was Curry vooral geïnteresseerd in de invloed van weer en klimaat op de mens. Ook hij ontdekte netvormige energiebanen, die in vergelijking met het Hartmann-net afwijkende oriëntatie en breedte hebben. In het door Curry gevonden energiesysteem gaat het om noordwest-zuidoost en zuidwest-noordoost georiënteerde energiebanen met een breedte van ongeveer 50 cm, waarbij de mazen van het net 3 meter in beide richtingen bedragen.

Energie Currylijnen

Onderzoek heeft duidelijk gemaakt dat ook de energieën in dit systeem een duidelijke richting hebben. Ze verplaatsen zich van noordwestelijke naar zuidoostelijke en van het zuidwesten naar het noordoosten. Ook dit energiesysteem trekt zich niets aan van de geologie van de ondergrond, komt wereldwijd voor en is beïnvloedbaar door het weer, het jaargetijde en de tijd van de dag. In de literatuur wordt dit net aangeduid als het Curry-net, het tweede Gitternet en het klein diagonaalnet.

Groot Orthogonaal en Groot Diagonaal net

De fysische Radiësthesie heeft verschillende bijdragen geleverd aan de studie van de netten. Dankzij de mogelijkheid om met de Wichelroede en/of Lecher-antenne een onderscheid te maken in richting, intensiteit, frequentie (golflengte) van de te meten straling, werd het mogelijk om de stralingen van het Hartmann- en Curry-net van elkaar te onderscheiden. R. Schneider, de grondlegger van de Fysische Radiëstesie, ontdekte door onderzoek met de Lecher-antenne dat er naast het Hartmann- en Curry-net nog twee andere netten bleken te bestaan, die hij aanduidde als het 3e en 4e net. Deze netten zijn meetbaar op andere waarden van de Lecher-antenne en hebben een veel grotere afmeting van het Hartmann- en Curry-net.

Bovenstaande informatie over Hartmann-, Currylijnen en het Groot Orthogonaal en Groot Diagonaal net is afkomstig uit het boek “Het geheim van de levensenergie” geschreven door Erik W. Kasteleyn, geoloog en parapsycholoog.